Prawo międzynarodowe
Niemieckie akty prawne

Strona Stowarzyszenia

STRONA GŁÓWNA   > wstęp <

 

 

Rozporządzenie

z dnia 22 grudnia 1998 roku

w sprawie trans granicznego samochodowego transportu towarów i kabotażu

(Fed. Dz. Ust. I nr 87 z 30.12.1998 str. 3976)

 

Na podstawie § § 17 i 23 ust. 3 i 5 ustawy o trans granicznym samochodowym transporcie towarów z dnia 22 czerwca 1998 roku (Fed. Dz. Ust. I str. 1485) w związku z art. 56 ustawy o dostosowaniu zakresów właściwości z dnia 18 marca 1975 roku (Fed. Dz. Ust. I str. 705) i zarządzeniem organizacyjnym z dnia 27 października 1998 roku (Fed. Dz. Ust. I str. 3288) Federalne Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Mieszkalnictwa zarządza, co następuje:

 

Rozdział 1
Transport samochodowy na podstawie licencji Wspólnoty [ § § 1 - 3]

 

§ 1 
Udzielanie i cofanie licencji Wspólnoty

(1) Rząd kraju związkowego lub instytucja przez niego upoważniona wyznacza urząd właściwy (Urząd d/s Licencji) dla udzielania licencji Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 881/92 Rady z dnia 26 marca 1992 roku w sprawie dostępu do rynku usług w dziedzinie towarowego transportu samochodowego na obszarze Wspólnoty w zakresie przewozu towarów z lub do kraju członkowskiego lub tranzytem przez jeden lub kilka krajów członkowskich (Monitor Wspólnot Europejskich Nr L 95 str. 1). Właściwy miejscowo jest ten Urząd d/s Licencji, w zakresie właściwości terytorialnej którego to urzędu mieści się siedziba przedsiębiorstwa wnioskodawcy.

(2) Odnośnie licencji Wspólnoty stosuje się odpowiednio niżej wymienione postanowienia ustawy o samochodowym transporcie towarów:

  1. § 3 ust. 3a (Wymogi co do zdolności finansowej przy wydawaniu kolejnych egzemplarzy zezwolenia),
  2. § 3 ust. 5 (Cofnięcie i odwołanie zezwolenia),
  3. § 3 ust. 5a (Wysłuchanie),
  4. § 4 (Informowanie branżowej organizacji przedsiębiorstw działających jako zakład ubezpieczeń w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków), jeśli przedsiębiorcy nie udzielono zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 ustawy o samochodowym transporcie towarów,
  5. § 8 ( Tymczasowa kontynuacja świadczenia usług w zakresie samochodowego transportu towarów) i
  6. § 21 (Nadzór).

§ § 1 i 3 rozporządzenia w sprawie wydawania zezwoleń na świadczenie samochodowych usług transportowych (postępowanie w sprawie złożonego wniosku oraz zwrot dokumentów) stosowane są odpowiednio.

(3) Urząd d/s Licencji jest urzędem właściwym dla przeprowadzania kontroli i podejmowania decyzji zgodnie z dyspozycją artykułu 11 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 881/92.

 

§ 2 
Informowanie o zmianach i prostowanie dokumentów

Jeśli po wydaniu licencji Wspólnoty ulegnie zmianie

  1. nazwa lub forma prawna przedsiębiorstwa,
  2. właściwy sąd rejonowy, w przypadku gdy przedsiębiorstwo wpisane jest do rejestru handlowego lub do rejestru spółdzielni,
  3. adres siedziby lub adres oddziału lub
  4. nazwisko lub adres przedsiębiorcy (w przypadku spółki - organu upoważnionego do reprezentowania, np. wspólnika lub zarządzającego spółką, w przypadku spółdzielni - członka zarządu, w przypadku wspólności spadkowej - współspadkobiercy, w przypadku osoby niepełnoletniej - przedstawiciela ustawowego) lub osoby ustanowionej do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego lub stanowisko zajmowane przez jedną z tych osób w przedsiębiorstwie,

wówczas przedsiębiorca obowiązany jest poinformować o tej zmianie niezwłocznie Urząd d/s Licencji i na żądanie zmianę udokumentować. Jeśli zmiana dotyczy danych zawartych na dokumencie licencyjnym, wówczas przedsiębiorca obowiązany jest przedłożyć niezwłocznie w Urzędzie d/s Licencji licencję oraz uwierzytelnione odpisy licencji w celu dokonania sprostowania danych.

 

§ 3 
Właściwość Federalnego Urzędu Transportu d/s Towarowego (Urząd Federalny)

Federalny Urząd d/s Transportu Towarowego (Urząd Federalny) jest urzędem właściwym dla informowania zgodnie z artykułem 10 i 11 ust. 2 i 3 zarządzenia (EWG) nr 881/92 oraz podejmowania przedsięwzięć zgodnie z art. 8 ust. 2 do 4 zarządzenia (EWG) nr 3118/93 Rady z dnia 25 października 1993 roku w przedmiocie ustalania warunków dopuszczania przedsiębiorstw transportowych do świadczenia samochodowych usług transportowych na terytorium kraju członkowskiego, w którym przedsiębiorcy ci nie są osiadli (Monitor Wspólnot Europejskich nr L 279 str. 1), znowelizowanego na mocy rozporządzenia (EG) nr 3315/94 Rady z dnia 22 grudnia 1994 roku (Monitor Wspólnot Europejskich nr L 350 str. 9).

 

 

Rozdział 2

Trans graniczny samochodowy transport towarów na podstawie zezwoleń CEMT i zezwoleń CEMT w zakresie przewozu mienia przesiedlenia [ § § 4 -7]

 

§ 4 
Zakres obowiązywania, udzielanie i cofanie zezwoleń CEMT

(1) Zgodnie z rezolucją Rady Ministrów Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu (CEMT) z dnia 14 czerwca 1973 roku w sprawie wprowadzenia w życie multilateralnego kontyngentu w zakresie drogowego transportu towarów (Fed. Dz. Ust. 1974 II str. 298) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu, zezwolenia CEMT udziela się przedsiębiorcy, który

  1. jest posiadaczem pozwolenia w rozumieniu § 3 ustawy o samochodowym transporcie towarów lub licencji Wspólnoty w rozumieniu artykułu 3 zarządzenia (EWG) nr 881/92 i
  2. spełnia warunki co do wystarczającego wykorzystywania zezwolenia.

Zezwolenie CEMT wydawane jest każdorazowo na okres jednego roku.

(2) Urzędem właściwym dla wydania zezwolenia jest Urząd Federalny. Do wniosku wnioskodawca obowiązany jest dołączyć kopię pozwolenia lub kopię licencji Wspólnoty. Dalsze szczegóły postępowania w przedmiocie wydania zezwolenia (przetarg publiczny), w szczególności odnośnie warunków co do wystarczającego wykorzystania zezwolenia, regulowane są na mocy dyrektywy, którą Federalne Ministerstwo Transportu wydaje w porozumieniu z najwyższymi urzędami d/s transportu w krajach związkowych. Jeśli istnieje przekonywujący interes dotyczący spraw związanych z przedsiębiorstwem osoby ubiegającej się o zezwolenie lub przekonywujący interes osobisty wnioskodawcy, na przykład w przypadku śmierci spadkodawcy lub gdy działalność przedsiębiorstwa lub samodzielnej, dającej się wydzielić części przedsiębiorstwa, ma być kontynuowana, wówczas w indywidualnym przypadku można odstąpić od publicznego przetargu.

(3) Zezwolenie CEMT wydawane jest na nazwisko przedsiębiorcy i nie można go przenieść. Na odcinku trasy przewozu przebiegającym na terytorium kraju zastępuje ono pozwolenie wymagane zgodnie z § 3 ustawy o samochodowym transporcie towarów.

(4) Zezwolenie CEMT może być wydane pod określonymi warunkami, mogą w nim zostać nałożone obowiązki lub ograniczenia co do realizacji usług transportowych.

(5) Odnośnie zezwolenia CEMT stosuje się odpowiednio niżej wymienione przepisy ustawy o samochodowym transporcie towarów:

  1. § 3 ust. 3 (Wymogi co do warunków dostępu do wykonywania zawodu)
  2. § 3 ust. 5 (Cofnięcie i odwołanie pozwolenia)
  3. § 8 (Tymczasowa kontynuacja świadczenia usług w zakresie samochodowego transportu towarów).

(6) Zezwolenie CEMT można cofnąć również w tym przypadku, gdy nie było ono wykorzystywano przez okres trzech miesięcy.

 

§ 5 
Książka raportów dokumentujących przejazdy

(1) Zgodnie z rezolucją powołaną w § 4 ust. 1 odnośnie każdego zezwolenia CEMT przedsiębiorca obowiązany jest prowadzić książkę raportów dokumentujących przejazdy zgodnie z dyspozycją zdania 2 powołanej rezolucji. Wpisów odnośnie przewozów ładunku i przejazdów bez ładunku należy dokonywać w kolejności czasowej. Książkę raportów dokumentujących przejazdy wydaje Urząd Federalny.

(2) Przedsiębiorca obowiązany jest zatroszczyć się o to, aby w trakcie trans granicznego samochodowego transportu towarów realizowanego na podstawie zezwoleń CEMT na całej trasie przejazdu dostępna była książka raportów dokumentujących przejazdy. Książkę raportów dokumentujących przejazdy kierowca obowiązany jest wozić w samochodzie i przedkładać ją do kontroli na żądanie osób uprawnionych do dokonywania kontroli.

(3) Wypełnione raporty dokumentujące przejazdy przedsiębiorca obowiązany jest przedkładać w Urzędzie Federalnym w ciągu dwóch tygodni po upływie każdego miesiąca kalendarzowego. Jeśli w danym miesiącu kalendarzowym nie dokonano żadnego przewozu ładunku na podstawie zezwolenia CEMT, wówczas przedsiębiorca obowiązany jest złożyć zawiadomienie o niedokonaniu żadnego przewozu w terminie określonym w zdaniu 1.

(4) Urząd Federalny obowiązany jest dokonać analizy raportów dokumentujących przejazdy zgodnie z poleceniami Federalnego Ministerstwa Transportu.

 

§ 6 
Sprostowanie dokumentów

W przypadku zmiany nazwiska przedsiębiorcy lub siedziby przedsiębiorstwa, przedsiębiorca obowiązany jest przedłożyć niezwłocznie zezwolenie CEMT oraz książkę raportów dokumentujących przejazdy, wymaganą zgodnie z dyspozycją § 5 ust. 1, w Urzędzie Federalnym w celu dokonania sprostowania danych. Jeśli przedsiębiorca rezygnuje definitywnie z prowadzenia działalności gospodarczej, wówczas obowiązany on jest oba dokumenty zwrócić niezwłocznie Urzędowi Federalnemu.

 

§ 7 
Zezwolenie CEMT w przedmiocie przewozu mienia przesiedlenia

(1) Zezwolenie CEMT w przedmiocie przewozu mienia przesiedlenia w rozumieniu rozdziału III część 3.4 ogólnej rezolucji Rady Ministrów Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu (CEMT) w sprawie drogowego transportu towarów z dnia 27 maja 1994 roku (Fed. Dz. Ust. 1998 II str. 32) wydaje się przedsiębiorcy spełniającemu warunki wymienione w § 4 ust. 1 zdanie 1 pkt 1. Zezwolenie jest ważne przez okres pięciu lat. Urzędem właściwym dla wydania zezwolenia jest Urząd Federalny. Do wniosku przedsiębiorca obowiązany jest dołączyć kopię pozwolenia lub kopię licencji Wspólnoty.

(2) Zezwolenie CEMT w przedmiocie przewozu mienia przesiedlenia wydawane jest na nazwisko przedsiębiorcy i nie może być przeniesione. Na odcinku trasy przewozu przebiegającym na terytorium kraju zastępuje ono pozwolenie wymagane zgodnie z § 3 ustawy o samochodowym transporcie towarów.

(3) Zezwolenie CEMT w przedmiocie przewozu mienia przesiedlenia może być wydane pod określonymi warunkami, mogą w nim zostać nałożone obowiązki lub ograniczenia co do realizacji usług transportowych.

(4) Odnośnie zezwolenia CEMT w przedmiocie przewozu mienia przesiedlenia stosuje się odpowiednio niżej wymienione przepisy ustawy o samochodowym transporcie towarów:

  1. § 3 ust. 3 (Wymogi co do warunków dostępu do zawodu)
  2. § 3 ust. 5 (Cofnięcie i odwołanie pozwolenia)
  3. § 8 (Tymczasowa kontynuacja świadczenia usług w zakresie samochodowego transportu towarów).

(5) W przypadku zmiany nazwiska przedsiębiorcy lub siedziby przedsiębiorstwa, przedsiębiorca obowiązany jest przedłożyć niezwłocznie zezwolenie CEMT w przedmiocie przewozu mienia przesiedlenia w Urzędzie Federalnym w celu dokonania sprostowania danych. Jeśli przedsiębiorca rezygnuje definitywnie z prowadzenia działalności gospodarczej, wówczas obowiązany on jest zwrócić zezwolenie niezwłocznie Urzędowi Federalnemu.

 

Rozdział 3

Trans graniczny transport samochodowy na podstawie zezwoleń bilateralnych [ § 8]

 

§ 8 
Ważność zezwolenia bilateralnego na części trasy przewozu przebiegającej w kraju

Przedsiębiorcy posiadającemu siedzibę przedsiębiorstwa w kraju właściwy urząd krajowy wydaje zezwolenie bilateralne w zakresie realizacji trans granicznego towarowego transportu samochodowego w celach zarobkowych, realizowanego z lub do państwa lub tranzytem przez państwo nie będące członkiem Wspólnoty Europejskiej ani innym państwem - stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeśli przedsiębiorca spełnia wymogi dopuszczenia do wykonywania zawodu zgodnie z § 3 ustawy o samochodowym transporcie towarów. Na odcinku trasy przewozu przebiegającym na terytorium kraju niniejsze zezwolenie zastępuje pozwolenie wymagane zgodnie z dyspozycją § 3 ustawy o towarowym transporcie samochodowym.

Rozdział 4 
Trans graniczny transport samochodowy na podstawie zezwoleń dotyczących krajów trzecich [ § § 9 - 12]

 

§ 9 
Zakres obowiązywania zezwolenia dotyczącego krajów trzecich

Przedsiębiorca nie posiadający siedziby przedsiębiorstwa na terytorium kraju musi posiadać zezwolenie dotyczące krajów trzecich, jeśli przy realizacji trans granicznego transportu towarowego w celach zarobkowych z lub do państwa lub tranzytem przez państwo nie będące ani członkiem Unii Europejskiej ani innym państwem - stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, na odcinku trasy przebiegającym przez terytorium kraju nie korzysta z uprawnienia wymaganego w tym celu zgodnie z dyspozycją § 6 zdanie 1 i zdanie 2 pkt 1 do 3 ustawy o samochodowym transporcie towarów.

 

§ 10 
Udzielanie zezwolenia dotyczącego krajów trzecich

(1) Zezwolenie dotyczące krajów trzecich wydawane jest przedsiębiorcy dopuszczonemu w kraju, w którym posiada on siedzibę swojego przedsiębiorstwa, do realizacji trans granicznego towarowego transportu samochodowego na rzecz podmiotów trzecich i odnośnie którego to przedsiębiorcy nie znane są żadne fakty, z których wynikałyby zastrzeżenia co do jego spolegliwości. Niniejszego zezwolenia nie można przenosić.

(2) Zezwolenie udzielane jest na określony okres czasu, co najmniej na jeden dzień kalendarzowy. Liczbę przejazdów, które w tym okresie czasu można zrealizować, można ograniczyć.

(3) Zezwolenie dotyczące krajów trzecich może być wydane pod określonymi warunkami, mogą w nim zostać nałożone obowiązki lub ograniczenia co do realizacji usług transportowych.

(4) Urzędem właściwym do wydawania zezwolenia dotyczącego krajów trzecich jest Federalne Ministerstwo Transportu, o ile prawo Unii Europejskiej nie stanowi inaczej.

(5) Zezwolenie dotyczące krajów trzecich wydawane jest przez urząd właściwy państwa, w którym przedsiębiorstwo posiada swoją siedzibę, w przypadku gdy państwo to jest członkiem Unii Europejskiej lub innym państwem - stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub gdy przewidują to międzynarodowe umowy zawierane między rządami lub podmiotami administracyjnymi. We wszystkich innych przypadkach zezwolenie dotyczące krajów trzecich wydawane jest przez urząd wyznaczony przez Federalne Ministerstwo Transportu.

 

§ 11 
Zezwolenie dotyczące państw trzecich odnoszące się do przedsiębiorcy i pojazdu

(1) Jeśli zezwolenie dotyczące państw trzecich zostanie wydane przedsiębiorcy posiadającemu siedzibę swojego przedsiębiorstwa w kraju będącym członkiem Unii Europejskiej lub w innym państwie będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wówczas jest ono ważne na ten pojazd, w którym zezwolenie znajduje się podczas realizacji przewozu.

(2) Przedsiębiorcy posiadającemu siedzibę swojego przedsiębiorstwa w państwie nie będącym członkiem Unii Europejskiej ani nie będącym innym państwem - stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym zezwolenie dotyczące krajów trzecich wydawane jest na określony pojazd lub na kilka określonych pojazdów.

(3) Zezwolenia dotyczącego krajów trzecich przedsiębiorca nie może wykorzystywać równocześnie dla więcej niż jednego pojazdu.

 

§ 12 
Wyjątki

Zezwolenie dotyczące krajów trzecich nie jest wymagane dla realizacji przewozów, które zgodnie z dyspozycją § 2 ust. 1 lub na podstawie przepisów § 23 ust. 2 i 4 ustawy o samochodowym transporcie towarów nie podlegają przepisom tej ustawy.

Rozdział piąty 
Trans graniczny transport kombinowany w celach zarobkowych [ § § 13 - 17]

 

§ 13 
Definicja

Pod pojęciem trans granicznego transportu kombinowanego w celach zarobkowych rozumiany jest przewóz towarów, podczas którego to przewozu

  1. pojazd mechaniczny, przyczepa, nadwozie, pojemnik wymienny lub kontener o długości minimum sześciu metrów część odcinka trasy odbywa drogą, a inną część trasy - koleją lub statkiem żeglugi śródlądowej lub statkiem żeglugi morskiej (długość odcinka statkiem żeglugi morskiej w linii prostej ponad 100 km),
  2. część odcinka trasy przebiega na terytorium kraju a część za granicą i
  3. transport drogowy na terytorium kraju realizowany jest jedynie między miejscem załadunku lub miejscem rozładunku i
  1. najbliżej położonym przystosowanym dworcem kolejowym, lub
  2. portem śródlądowym lub portem morskim leżącym w promieniu maksymalnie 150 kilometrów w linii prostej (dowóz do miejsca załadunku lub zabranie z miejsca rozładunku)

 

§ 14 
Najbliżej położony przystosowany dworzec kolejowy,

(1) W rozumieniu § 13 nr 3 lit. a pod pojęciem najbliżej położonego przystosowanego dworca kolejowego, rozumiany jest taki dworzec kolejowy,

  1. który wyposażony jest w urządzenia dostosowane do rodzaju przeładunku wymaganego dla realizacji transportu kombinowanego,
  2. z którego odbywa się regularna ekspedycja transportu kombinowanego odpowiedniego rodzaju i w odpowiednim kierunku i
  3. który posiada najkrótsze połączenie drogowe z miejscem załadunku lub miejscem rozładunku, wykorzystywane zwyczajowo do transportu.

(2) Na wniosek przedsiębiorcy Urząd Federalny, odmiennie od regulacji ustępu 1, może wyznaczyć inny dworzec kolejowy najbliżej położonym dostosowanym dworcem kolejowym, o ile taka decyzja służy wspieraniu transportu kombinowanego. Przed podjęciem decyzji Urząd Federalny może wysłuchać przedstawicieli zainteresowanych kolei oraz operatora terminala.

(3) Przedsiębiorca zobowiązany jest zatroszczyć się o to, aby w trakcie realizacji trans granicznego transportu kombinowanego na całej długości trasy dostępne było zaświadczenie o wyznaczeniu innego dworca kolejowego. Zaświadczenie, o którym mowa w zdaniu 1, personel obsługujący transport obowiązany jest posiadać w pojeździe i okazywać się nim na żądanie osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

 

§ 15 
Dowiezienie do miejsca załadunku i zabranie z miejsca rozładunku przez przedsiębiorców posiadających siedzibę przedsiębiorstwa na terytorium kraju będącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym

(1) Przedsiębiorca posiadający siedzibę przedsiębiorstwa na terytorium kraju będącego członkiem Unii Europejskiej lub na terytorium innego państwa - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, na terytorium kraju może wykonywać usługi w ramach transportu kombinowanego w rozumieniu § 13 w zakresie dowiezienia przesyłki do miejsca załadunku lub zabrania przesyłki z miejsca rozładunku, jeśli spełnia on wymogi dopuszczenia do wykonywania zawodu oraz wymogi co do dostępu do rynku usług w zakresie samochodowego transportu towarów między krajami członkowskimi.

(2) Przedsiębiorca zobowiązany jest zatroszczyć się o to, aby w trakcie realizacji przewozu w rozumieniu dyspozycji ustępu 1 dostępny był dokument potwierdzający spełnienie wymogów co do dostępu do wykonywania zawodu oraz wymogów co do dostępu do rynku usług w zakresie samochodowego transportu towarów między krajami członkowskimi. Dokument potwierdzający, o którym mowa w zdaniu 1, personel obsługujący transport obowiązany jest posiadać w pojeździe i okazywać się nim na żądanie osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

 

§ 16 
Dowiezienie do miejsca załadunku i zabranie z miejsca rozładunku przez przedsiębiorców nie posiadających siedziby przedsiębiorstwa na terytorium kraju będącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
  1. Przedsiębiorca nie posiadający siedziby przedsiębiorstwa w kraju będącym członkiem Unii Europejskiej ani w innym kraju będącym sygnatariuszem umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
  1. może realizować na terytorium kraju przewozy w ramach transportu kombinowanego w rozumieniu § 13 w relacji dowozu przesyłki do miejsca załadunku lub zabrania przesyłki z miejsca rozładunku, jeśli na podstawie umów międzynarodowych uzyskał on w tym zakresie szczególne zezwolenie;
  2. przy wykonywaniu przewozów na terytorium kraju w ramach transportu kombinowanego w rozumieniu § 13, w relacji dowozu przesyłki do miejsca załadunku lub zabrania przesyłki z miejsca rozładunku zwolniony jest z obowiązku posiadania pozwolenia lub zezwolenia, jeśli
  1. przy realizacji przewozu w relacji dowozu przesyłki do miejsca załadunku lub zabrania przesyłki z miejsca rozładunku pojazd przekracza granicę lub
  2. przy przekraczaniu granicy pojazd transportowany jest wraz z ładunkiem koleją lub statkiem żeglugi śródlądowej lub statkiem żeglugi morskiej i realizowany jest tylko przewóz w relacji dowozu przesyłki do miejsca załadunku lub zabrania przesyłki z miejsca rozładunku i
  3. w państwie, w którym przedsiębiorca posiada siedzibę przedsiębiorstwa, dopuszczony on jest do świadczenia usług w zakresie samochodowego transportu towarów na rzecz podmiotów trzecich i nie znane są żadne fakty dotyczące przedsiębiorcy, z których wynikałyby zastrzeżenia co do jego osobistej spolegliwości.
  1. Przedsiębiorca zobowiązany jest zatroszczyć się o to, aby w trakcie wykonywania przewozu w rozumieniu dyspozycji ustępu 1 pkt. 1 dostępne było zezwolenie lub w trakcie wykonywania przewozu w rozumieniu dyspozycji ustępu 1 pkt. 2 dostępny był dokument potwierdzający spełnienie wymogów, o których mowa w ustępie 1 pkt. 2 litera c pierwsza część zdania. Wymagany w danym przypadku dokument potwierdzający, o którym mowa w zdaniu 1, personel obsługujący transport obowiązany jest posiadać w pojeździe i okazywać się nim na żądanie osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

 

§ 17 
Dowód na okoliczność wykonywania trans granicznego transportu kombinowanego w celach zarobkowych

(1) Przedsiębiorca zobowiązany jest zatroszczyć się o to, aby podczas transportu przesyłki do miejsca załadunku w rozumieniu § 15 lub § 16 dostępne było potwierdzenie dokonania rezerwacji wystawione przez kolej lub przedsiębiorstwo żeglugi lub instytucje, którym kolej lub przedsiębiorstwo żeglugowe zleciło wykonanie usługi. W przypadku, o którym mowa w § 16 ust. 1 pkt. 2 litera b, potwierdzenie dokonania rezerwacji zgodnie z dyspozycją zdania 1, musi również zawierać numer rejestracyjny pojazdu. Personel wykonujący przewóz obowiązany jest posiadać potwierdzenie dokonania rezerwacji w pojeździe i okazywać się nim na żądanie osób upoważnionych do dokonywania kontroli.

(2) Przedsiębiorca zobowiązany jest zatroszczyć się o to, aby podczas przewozu przesyłki z miejsca rozładunku w rozumieniu § 15 lub § 16 dostępny był dokument wystawiony przez kolej lub przedsiębiorstwo żeglugi lub instytucje, którym kolej lub przedsiębiorstwo żeglugi zleciło wykonanie usługi, dokumentujący wykorzystywany kolejowy dworzec rozładunkowy lub port żeglugi śródlądowej lub port żeglugi morskiej. W przypadku, o którym mowa w § 16 ust. 1 pkt. 2 litera b, dowód zgodnie z dyspozycją zdania 1, musi również zawierać numer rejestracyjny pojazdu. Personel wykonujący przewóz obowiązany jest posiadać w pojeździe dowód, o którym mowa w zdaniu 1 i okazywać się nim na żądanie osób upoważnionych do dokonywania kontroli.

 

Rozdział 6

Przepisy wspólne [ § § 18 - 19]

 

§ 18 
Warunki co do wykorzystywania pojazdów mechanicznych

Jeśli przedsiębiorstwo posiada siedzibę w kraju będącym członkiem Unii Europejskiej lub w innym kraju będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wówczas do wykonywania trans granicznego samochodowego transportu towarów lub kabotażu przedsiębiorca może użytkować tylko taki pojazd, który dopuszczony jest do ruchu w jednym z wyżej wymienionych państw. Jeśli siedziba przedsiębiorstwa nie znajduje się w jednym z państw wymienionych w zdaniu 1, wówczas do wykonywania trans granicznego samochodowego transportu towarów lub kabotażu przedsiębiorca może użytkować tylko taki pojazd, który dopuszczony jest do ruchu w kraju, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa.

 

§ 19 
Wykluczenie przedsiębiorców posiadających siedzibę przedsiębiorstwa poza terytorium państw stron układu o Europejskim Obszarze Gospodarczym z wykonywania samochodowego transportu towarów

(1) Federalne Ministerstwo Transportu lub urząd wyznaczony przez to ministerstwo na okres do sześciu miesięcy może wykluczyć przedsiębiorców, nie posiadających siedziby przedsiębiorstwa w kraju będącym członkiem Unii Europejskiej ani w innym kraju będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, z wykonywania samochodowego transportu towarów na terytorium kraju i w relacji z krajem, jeśli osoby, które są odpowiedzialne za kierowanie przedsiębiorstwem lub ich pełnomocnicy naruszyli obowiązujące w kraju przepisy dotyczące drogowego transportu towarów, poruszania się pojazdami mechanicznymi, podatków lub obowiązkowych ubezpieczeń samochodowych.

(2) W przypadku czynów karalnych, popełnionych w związku z wykonywaniem samochodowego transportu towarów lub w przypadku kolejnych poważnych naruszeń przepisów wymienionych w ustępie 1, Federalne Ministerstwo Transportu lub urząd przez nie wyznaczony może definitywnie wykluczyć przedsiębiorcę z wykonywania przewozów wymienionych w ustępie 1.

 

Rozdział 7

Wykroczenia, wejście w życie i utrata mocy obowiązującej [ § § 20 - 21]

 

§ 20 
Wykroczenia

W rozumieniu § 19 ust. 1 pkt. 2 ustawy o samochodowym transporcie towarów popełnia wykroczenie, kto umyślnie lub nieumyślnie

  1. wbrew dyspozycji § 2 zdanie 1 nie przekazuje informacji, przekazuje ją nieprawidłowo, niekompletnie lub w niewłaściwym czasie lub nie przedstawia dowodu, przedstawia go nieprawidłowo, niekompletnie lub w niewłaściwym czasie,
  2. narusza nałożony do wykonania obowiązek zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 4, § 7 ust. 3 lub § 10 ust. 3,
  3. wbrew dyspozycji § 5 ust. 1 zdanie 1 nie prowadzi książki raportów przejazdów, prowadzi ją niewłaściwie lub niekompletnie,
  4. wbrew dyspozycji § 5 ust. 2 zdanie 1 nie troszczy się o to, aby książka raportów przejazdów znajdowała się podczas transportu w pojeździe,
  5. wbrew dyspozycji § 5 ust. 2 zdanie 2 nie wozi ze sobą książki raportów przejazdów lub nie okazuje jej lub nie okazuje jej w odpowiednim czasie,
  6. wbrew dyspozycji § 5 ust. 3 nie przedkłada raportu przejazdów lub nie przedkłada go w odpowiednim czasie lub nie zgłasza faktu nieodbycia przejazdu lub nie zgłasza go w odpowiednim czasie,
  7. wbrew dyspozycji § 11 ust. 3 zezwolenie dotyczące krajów trzecich wykorzystuje jednocześnie dla więcej niż jednego pojazdu,
  8. wbrew dyspozycji § 14 ust. 3 zdanie 1, § 15 ust. 2 zdanie 1, § 16 ust. 2 zdanie 1 lub § 17 ust. 1 zdanie 1 lub ust. 2 zdanie 1 nie troszczy się o to, aby podczas przewozu dostępne było poświadczenie, dowód, zezwolenie lub potwierdzenie dokonania rezerwacji,
  9. wbrew dyspozycji § 14 ust. 3 zdanie 2, § 15 ust. 2 zdanie 2, § 16 ust. 2 zdanie 2 lub § 17 ust. 1 zdanie 3 lub ust. 2 zdanie 3 nie nie posiada przy sobie poświadczenia, dowodu lub potwierdzenia dokonania rezerwacji lub nie okazuje tych dokumentów lub nie okazuje ich w odpowiednim czasie,
  10. wbrew dyspozycji § 18 użytkuje pojazd lub
  11. narusza zarządzenie, o którym mowa w § 19.

 

§ 21 
Wejście w życie, utrata mocy obowiązującej

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego ogłoszeniu. Jednocześnie tracą moc obowiązującą:

  1. rozporządzenie z dnia 2 stycznia 1973 roku do ustawy o samochodowym transporcie towarów w sprawie pojazdów zastępczych (Fed. Dz.U. I str. 1), ostatnio znowelizowane w drodze artykułu 1 rozporządzenia z dnia 20 lipca 1994 r. (Fed. Dz.U. I str. 1733),
  2. rozporządzenie z dnia 29 marca 1991 roku do ustawy o samochodowym transporcie towarów w sprawie kabotażu (Fed. Dz.U. I str. 860), znowelizowane w drodze artykułu 1 rozporządzenia z dnia 11 października 1995 roku (Fed. Dz.U. I str. 1414),
  3. rozporządzenie z dnia 4 lutego 1993 roku w sprawie trans granicznego samochodowego transportu towarów realizowanego na podstawie licencji Wspólnoty (Fed. Dz.U. I str. 226), ostatnio znowelizowane w drodze artykułu 4 rozporządzenia z dnia 11 października 1995 roku (Fed. Dz.U. I str. 1414),
  4. rozporządzenie z dnia 1 marca 1994 roku do ustawy o samochodowym transporcie towarów w sprawie książki przejazdów (Fed. Dz.U. I str 388),
  5. rozporządzenie w sprawie procedury dowodowej i zgłoszeniowej w przedmiocie ubezpieczenia przedsiębiorstw realizujących samochodowy transport towarów w brzmieniu ogłoszenia z dnia 18 listopada 1984 roku (Fed. Dz.U. I str. 1404), znowelizowane w drodze artykułu 2 rozporządzenia z dnia 20 lipca 1994 roku (Fed. Dz.U. I str. 1733),
  6. rozporządzenia z dnia 19 grudnia 1968 roku w sprawie trans granicznego samochodowego transportu towarów wykonywanego przez przedsiębiorców zagranicznych (Fed. Dz.U. I str. 1364), znowelizowane ostatnio w drodze artykułu 5 rozporządzenia z dnia 11 października 1995 roku (Fed, Dz. U. I str. 1414),
  7. rozporządzenie do ustawy o samochodowym transporcie towarów w sprawie zwolnień w brzmieniu opublikowania z dnia 8 czerwca 1993 roku (Fed. Dz.U. I str. 1003), ostatnio znowelizowane w drodze rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1995 roku (Fed. Dz.U. I str. 2066),
  8. rozporządzenie z dnia 17 lipca 1974 roku w sprawie trans granicznego samochodowego transportu towarów wykonywanego na podstawie zezwoleń CEMT (Fed. Dz.U. I str. 1521), ostatnio znowelizowane w drodze artykułu 6 rozporządzenia z dnia 11 października 1995 roku (Fed. Dz.U. I Str. 1414),
  9. rozporządzenie z dnia 9 grudnia 1986 roku do ustawy o samochodowym transporcie towarów w sprawie maksymalnej liczby (Fed. Dz.U. I str. 2452), ostatnio znowelizowane w drodze artykułu 6 ust. 122 ustawy z dnia 27 grudnia 1993 roku (Fed. Dz.U. I str. 2378),
  10. rozporządzenie z dnia 18 lutego 1988 roku w sprawie trans granicznego transportu kombinowanego (Fed. Dz.U. I str. 198), ostatnio znowelizowane w drodze rozporządzenia z dnia 17 marca 1994 roku (Fed. Dz.U. I str. 581) i
  11. rozporządzenie z dnia 1 marca 1993 roku do ustawy o samochodowym transporcie towarów w sprawie dalekobieżnego transportu zakładowego (Fed. Dz.U. I str. 388, 390, znowelizowane w drodze artykułu 4 pkt. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 1997 roku (Fed. Dz.U. I str. 2075).

 

 


Ó Copyright by PSM S.C. 1999r.
All Rights Reserved