TACHOGRAFY – urządzenia
kontrolne
1.1. Umowa AETR dotycząca
pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe
przewozy
drogow ("Accord europeen relatif au travail
des equipages des vehicules effectuant des
transports internationaux
par route").
Umowa AETR określa wiek
kierowcy, czas prowadzenia pojazdu, przerwy, czas odpoczynku kierowcy,
obowiązek montowania i używania urządzenia kontrolnego, obowiązek
homologacji i kontroli urządzenia kontrolnego itd.
Obecnie członkami tej
umowy są następujące państwa: Francja, Belgia, Włochy,
Holandia, Portugalia, Wielka Brytania, Irlandia, Niemcy, Luksemburg,
Hiszpania, Austria, Szwecja, Polska, Norwegia, Dania, Grecja, Czechy, Słowacja,
Bośnia i Hercegowina, Słowenia, Białoruś, Estonia, Jugosławia, Łotwa,
Mołdawia, Chorwacja i Rosja.
Umowa AETR została sporządzona
w celu:
-
rozwoju i usprawnienia międzynarodowych
przewozów drogowych pasażerów i ładunków,
-
zwiększenia
bezpieczeństwa ruchu drogowego,
-
uregulowania niektórych warunków zatrudnienia
w międzynarodowym transporcie drogowym zgodnie z zasadami Międzynarodowej Organizacji Pracy
-
wspólnego ustalenia niektórych środków
zapewniających jej przestrzeganie.
Umowa AETR ma zastosowanie na terytoriach wszystkich
stron sygnatariuszy przy wykonywaniu międzynarodowego
przewozu drogowego pojazdem zarejestrowanym na terytorium jednej z umawiających
się stron, jednakże :
-
jeżeli podczas międzynarodowego
przewozu drogowego jeden lub więcej członków załogi nie opuszcza
terytorium państwowego, na którym jest normalnie zatrudniony, Umawiająca
się Strona, której podlega ten obszar, może nie stosować
-
do
niego lub do nich postanowień niniejszej
Umowy;
-
jeśli umawiające
się strony, których terytorium jest wykorzystywane, nie uzgodnią
inaczej, niniejsza umowa nie ma zastosowania do międzynarodowych
przewozów drogowych, wykonywanych przez pojazdy:
-
przeznaczone do przewozu towarów i których
dopuszczalna masa całkowita, łącznie z przyczepami
lub naczepami, nie przekracza 3,5 t,
-
przeznaczone do przewozu pasażerów,
które ze względu na typ konstrukcyjny i wyposażenie nadają się do
przewozu najwyżej dziewięciu osób łącznie z kierowcą i są do tego
celu przeznaczone,
-
przeznaczone do przewozu pasażerów
w usługach regularnych, których droga przebiegu nie przekracza 50 km,
-
których maksymalna prędkość-
dopuszczalna nie przekracza 30 km/h,
-
przeznaczone dla lub podlegające
kontroli sił zbrojnych, służb obrony cywilnej, pożarniczych i sił
odpowiedzialnych za utrzymanie porządku publicznego,
-
przeznaczone dla usług
kanalizacyjnych, ochrony przeciwpowodziowej, wodociągowych, gazowniczych
i energetycznych, zarządów dróg, usług oczyszczania, telegraficznych,
przewozu artykułów pocztowych, transmisji radiowej, usług telewizyjnych
oraz związanych z wykrywaniem nadajników lub odbiorników radiowych lub
telewizyjnych,
-
używane w stanach wyjątkowych
lub przeznaczone do zadań ratownictwa,
-
wyspecjalizowane i przeznaczone do zadań
medycznych,
-
przewożące wyposażenie
cyrkowe i wesołych miasteczek,
-
wyspecjalizowane pojazdy pomocy technicznej,
-
przechodzące próby
drogowe w celach ulepszeń technicznych, naprawczych lub utrzymania oraz
pojazdy nowe lub przebudowane, które jeszcze nie weszły do ruchu,
-
używane do
niehandlowych przewozów dóbr w celach prywatnych,
-
używane do odbioru
mleka w fermach lub odwożące do ferm pojemniki na mleko bądź produkty
mleczne przeznaczone do karmienia bydła.
Istotnym wydawać
się może fakt stosowania wyższych wielkości
minimalnych i niższych
maksymalnych niż ustalone w artykułach
umowy (wiek kierowców, czas prowadzenia pojazdu, przerwy w prowadzeniu
pojazdu, czas odpoczynku) jednakże, postanowienia niniejszej umowy mają
zastosowanie do kierowców, wykonujących
działalność międzynarodowego transportu drogowego w pojazdach,
zarejestrowanych w innym umawiającym
się lub nie państwie.
Umowa AETR określa również
nakaz montowania i używania w
pojazdach urządzenia kontrolnego, które w zakresie warunków budowy,
montowania, używania i kontroli odpowiada Rozporządzeniu
Rady (EWG)
No 3821/85 z 20 grudnia 1985 r.,
Zgodnie z postanowieniami art. 10 umowy
AETR, od dnia
24 kwietnia 1995 r. w międzynarodowych
przewozach ładunków jak również osób, we wszystkich pojazdach:
-
do przewozu ładunków
– których dopuszczalna masa całkowita wraz z przyczepą przekracza
3,5 t,
-
do przewozu osób – które przeznaczone są
do przewozu dziewięciu osób
łącznie z kierowcą,
dopuszczonych do ruchu w krajach członkowskich
i pojazdach przyjeżdżających spoza państw
objętych umową, wprowadzony został obowiązek stosowania tachografu
- urządzenia kontrolno-rejestrowego.
Urządzenie kontrolne musi
rejestrować następujące
parametry takie jak:
1) odległość
2)
przebytą przez pojazd,
3) prędkość
4)
pojazdu,
5) czas prowadzenia,
6) inne czasy pracy i czasy dyspozycyjności,
7) przerwy od pracy i dzienne czasy odpoczynku,
8) otwarcie skrzynki, zawierającej
kartę kontrolną.
W przypadku pojazdów używanych
przez dwóch kierowców, urządzenie kontrolne musi umożliwiać
rejestrowanie czasów wymienionych w punktach 3, 4 i 5 jednocześnie,
ale oddzielnie na dwóch odrębnych
kartach.
Rozporządzenie Ministra
Transportu I Gospodarki Morskiej określa
w § 11. 1., iż pojazd
samochodowy powinien być wyposażony
w urządzenie rejestrujące samoczynnie prędkość
jazdy, czas jazdy oraz postoju (tachograf); dotyczy to:
-
pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej
9 t i powyżej, zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984
r.,
-
pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej
powyżej 3,5 t, wyprodukowanego po dniu 31 grudnia 1999 r.,
z wyjątkiem autobusu używanego
w komunikacji miejskiej oraz pojazdu Sił Zbrojnych,
Decyzją
Ministra Komunikacji wyłączone
z tego zostały pojazdy :
STAR, KAMAZ ,PRAGA ,KRAZ
Rozporządzenie Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji
określa w § 9, iż
dokonanie sprawdzenia zapisów urządzenia
rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy oraz
postoju policjant potwierdza odciskiem pieczęci
na tarczy tego urządzenia. Wzór pieczęci stanowi załącznik nr
2 do tego rozporządzenia.
1.4. Rozporządzenie
Ministra Transportu I Gospodarki Morskiej z dnia 7 września
1999 r.
w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań
technicznych pojazdów oraz wzorów
dokumentów przy tym stosowanych
(Dz. U. nr 81, poz. 917 z dnia 13 października
1999 r.).
Załącznik nr 1 do
rozporządzenia Ministra Transportu I
Gospodarki Morskiej, z dnia 7 września
1999 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań
technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów przy tym
stosowanych, zawierający wykaz czynności
kontrolnych oraz metody i kryteria oceny stanu technicznego pojazdu określa
między innymi:
-
Przedmiot i zakres kontroli;
-
Sposób przeprowadzenia kontroli;
-
Podstawowe kryteria uznania stanu
badania technicznego za niezadowalający
W pkt. 8.1.13. określone
zostały warunki badania technicznego pojazdu polegające
na sprawdzeniu identyfikacji dodatkowego wyposażenia
takiego jak:
-
prędkościomierz,
-
drogomierz,
-
tachograf
-
ogranicznik prędkości.
Zakres badania technicznego pojazdu obejmuje, w
odniesieniu do badania tachografu sprawdzenie i stwierdzenie, czy występuje:
-
brak lub brak działania tachografu (jeżeli jest
wymagany).
-
brak, w dniu badania technicznego, ważnego oznakowania
uwierzytelnienia tachografu.
-
rozmiar opon inny niż
przewidziany dla danego typu pojazdu i tachografu.
Podstawowym jednak kryterium dokonywanej kontroli jest
tu sprawdzenie ważnego oznakowania
uwierzytelnienia tachografu.
Ustawa określa system
miar oraz zasady jego stosowania w obrocie publicznym i aktach oraz w
czynnościach urzędowych i zawodowych.
Na mocy Ustawy Prezes Urzędu:
-
wydaje przepisy metrologiczne, określające
wymagania, jakim powinny odpowiadać przyrządy
pomiarowe podlegające kontroli metrologicznej, warunki właściwego
stosowania tych przyrządów oraz okresy ważności dowodów kontroli,
-
określa metody
sprawdzania zgodności właściwości przyrządów pomiarowych z
wymaganiami przepisów.
Przyrządy pomiarowe
podlegają kontroli metrologicznej organów administracji miar w formie:
-
legalizacji,
-
uwierzytelnienia,
-
zatwierdzenia typu.
Legalizacja jest sprawdzeniem, stwierdzeniem i poświadczeniem
przez organ administracji miar, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania
przepisów metrologicznych i może być stosowany:
-
w obrocie publicznym do wyznaczania ilości
albo jakości rzeczy lub usług w celu uzyskania prawidłowej podstawy
do rozliczeń,
-
przy produkcji i badaniu środków
leczniczych,
-
przy czynnościach
urzędowych.
Dowodem legalizacji jest cecha legalizacyjna
umieszczona na przyrządzie albo świadectwo
legalizacji. Wzory cech legalizacyjnych określa Prezes Urzędu.
Obowiązkowi
uwierzytelnienia podlegają przyrządy pomiarowe określone przez Prezesa
Urzędu, na wniosek lub w porozumieniu z zainteresowanym ministrem albo
kierownikiem urzędu centralnego, mające znaczenie dla bezpieczeństwa życia,
ochrony zdrowia i ochrony środowiska. Uwierzytelnienie jest
sprawdzeniem, stwierdzeniem i poświadczeniem,
że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania metrologiczne ustalone w
przepisach, normach, zaleceniach międzynarodowych lub innych właściwych
dokumentach, a jego wskazania zostały odniesione do państwowych wzorców
jednostek miar i są z nimi zgodne w granicach określonych błędów
pomiaru. Dowodem uwierzytelnienia jest świadectwo
albo cecha uwierzytelnienia. Wzory cech uwierzytelnienia określa Prezes
Urzędu. Świadectwo albo cecha
uwierzytelnienia przyrządu pomiarowego stanowi o dopuszczeniu do
stosowania go. Przyrządy pomiarowe
zalegalizowane uważa się za odpowiadające wymaganiom uwierzytelnienia.
Przyrządy pomiarowe
podlegające legalizacji lub obowiązkowemu uwierzytelnieniu nie mogą być
wprowadzone do obrotu lub użytkowania przez
wytwórcę, sprzedawcę lub importera bez ważnych dowodów legalizacji
albo uwierzytelnienia.
Obowiązek przedstawienia
do legalizacji lub uwierzytelnienia ciąży także na użytkowniku oraz na
wykonawcy naprawy przyrządu pomiarowego.
Przepisy karne określone
w Ustawie
Kto wbrew postanowieniom wprowadza do obrotu lub użytkowania
przyrządy pomiarowe podlegające legalizacji, obowiązkowemu
uwierzytelnieniu lub zatwierdzeniu typu bez ważnego dowodu legalizacji,
uwierzytelnienia lub zatwierdzenia typu podlega karze grzywny.
Karze grzywny podlega, kto wbrew postanowieniom stosuje
przyrząd pomiarowy niewłaściwie
lub niezgodnie z przepisami, stosuje lub przechowuje w stanie
gotowości do użycia przyrząd pomiarowy bez
ważnego dowodu legalizacji lub uwierzytelnienia, stosuje lub
przechowuje w stanie gotowości do użycia
przyrząd pomiarowy, który przestał spełniać wymagania
legalizacji lub uwierzytelnienia.
„Kodeks wykroczeń”
w rozdziale XI omawia wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu
i porządkowi w komunikacji. Art. 96. § 1. pkt 5.
stwierdza, iż właściciel,
posiadacz, użytkownik lub prowadzący pojazd, który dopuszcza
pojazd do jazdy na drodze publicznej, pomimo że
pojazd nie jest należycie zaopatrzony w wymagane urządzenia i przyrządy
albo pomimo że nie nadają się one do spełnienia swego przeznaczenia
podlega karze grzywny.
Art. 96 w § 2 stwierdza również,
iż tej samej karze za czyn określony
w pkt. 5, za nieumyślne dopuszczenie do
prowadzenia pojazdu na drodze publicznej przez osobę nie mającą
wymaganych uprawnień podlega dyspozytor pojazdu lub osoba, do której
obowiązków należą jego czynności, a jeżeli takiej osoby nie
wyznaczono - kierownik jednostki dysponującej pojazdem.
Na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993
r. Prawo o miarach (Dz.U. Nr 55, poz. 248,
z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr
121, poz. 770) zarządza się, co następuje:
-
W załączniku do
zarządzenia nr 158 Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia 12 grudnia
1995 r. w sprawie wprowadzenia przepisów metrologicznych o tachografach
samochodowych (Dz. Urz. Miar i Probiernictwa Nr 28, poz. 155 i z
1997 r. Nr 7, poz. 29) § 19 ust. 1-3 otrzymuje brzmienie:
"§ 19.1. Okres ważności
cechy uwierzytelnienia tachografu zainstalowanego w pojeździe
wynosi 24 miesiące, licząc od pierwszego dnia miesiąca, w którym
dokonano uwierzytelnienia.
-
Cecha uwierzytelnienia tachografu
zainstalowanego w pojeździe traci ważność
przed upływem okresu, o którym mowa
w ust. 1, w razie:
- uszkodzenia tachografu,
-
uszkodzenia cechy uwierzytelnienia albo którejkolwiek
z cech zabezpieczających,
-
uszkodzenia tabliczki pomiarowej,
-
stwierdzenia, że
błędy wskazań i rejestracji przekraczają błędy graniczne
dopuszczalne.
-
Cecha uwierzytelnienia tachografu nie
zainstalowanego w pojeździe traci ważność
wyłącznie w przypadkach, o których
mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4"
1.8. Dziennik Urzędowy
Miar I Probiernictwa Nr 28/95 poz. 155 określa
błędy graniczne
dopuszczalne dla wskazań
i rejestracji tachografów
Zespół rejestrowania
okresu pracy, przerw w pracy i okresu wypoczynku kierowcy (okresy czasu)
§ 12.
-
Tachograf powinien rejestrować
na wykresówce oddzielnie następujące
okresy czasu:
-
jazdy, pod wskazem oznaczonym
-
pracy, pod wskazem oznaczonym
-
gotowości do pracy
(czasu oczekiwania związanego z wykonywaną pracą), pod wskazem
oznaczonym
-
przerw w pracy i odpoczynku, pod wskazem
oznaczonym .
-
Rejestrowanie okresów czasu dla każdego
kierowcy powinno się odbywać za pomocą
przełącznika tachografu umieszczonego w przedniej części jego obudowy.
-
Na obudowie tachografu w pobliżu
przełącznika powinny być naniesione wskazy oznaczające
każdy z okresów czasu.
-
Poszczególne okresy czasu powinny być
na wykresówce wyróżnione różnymi szerokościami
rejestrowanych linii.
-
Ustawienie przełącznika
w położenie określonego okresu czasu powinno się odbywać ręcznie.
Urządzenia dodatkowe
§ 13.
-
Tachografy mogą
mieć następujące urządzenia
dodatkowe:
-
liczydło kilometrów
z możliwością kasowania wskazań do zera,
-
urządzenie
sygnalizujące przekroczenie nastawionej prędkości liniowej,
-
urządzenie wskazujące
lub rejestrujące prędkość obrotową
wału silnika.
-
Urządzenia dodatkowe
powinny być tak wykonane, aby nie zakłócały
działania innych zespołów i urządzeń wymienionych w § 3 ust. 1 i aby
błędy wskazań i rejestracji tachografu wyznaczone podczas pracy tych
urządzeń nie przekraczały błędów granicznych dopuszczalnych określonych
w § 15-17
Oznaczenia
§ 14.
-
Na podzielni tachografu powinny się
znajdować następujące oznaczenia:
- jednostki prędkości
"km/h" - przy podziałce prędkości,
- jednostki długości
"km" - przy liczniku długości drogi,
- zakres pomiarowy prędkościomierza
w postaci „Vmin ............. km/h, Vmax..........
km/h"
- oznaczenie to nie jest wymagane, jeśli
jest podane na tabliczce znamionowej tachografu.
-
Na tabliczce znamionowej tachografu powinny być
zamieszczone następujące dane, dobrze
widoczne po zainstalowaniu tachografu w pojeździe:
1 ) nazwa i adres wytwórcy,
2) numer fabryczny i rok produkcji,
3) nadany znak zatwierdzenia typu,
4) stała k tachografu
w postaci "k = ............ obr/km" lub "k =
.............. imp/km",
5) dopuszczalny kąt
pracy, jeżeli tachograf jest wrażliwy na przechyły w takim stopniu,
że
jego błędy wskazań
mogą przekroczyć błędy graniczne
dopuszczalne.
-
Zakres pomiarowy prędkości
może być również podany na
tabliczce znamionowej tachografu.
-
Na wykresówce powinny się
znajdować następujące oznaczenia:
- nazwa i adres wytwórcy lub znak wytwórcy,
- znak zatwierdzenia typu lub typów tachografów, w
których może być stosowana wykresówka,
- górna granica zakresu pomiarowego prędkościomierza
w km/h.
Błędy graniczne dopuszczalne
§ 15.
Błędy dopuszczalne dla wskazań i
rejestracji tachografów nie zainstalowanych w pojeździe wynoszą:
- + 3 km/h – dla prędkości,
- + 1 % (błąd
względny) - dla długości drogi,
- + 2 minuty na 24 godziny (dobę),
jednak nie więcej niż + 10 minut po 7 dniach,
gdy
zegar tachografu pracuje po nakręceniu
nie krócej niż 7 dni - dla czasu.
§ 16.
Błędy graniczne
dopuszczalne dla wskazań i rejestracji tachografów zainstalowanych w
pojazdach nowych (w wytwórni pojazdów) wynoszą:
- + 4 km/h – dla prędkości,
- + 2 % (błąd
względny) - dla długości drogi,
- + 2 minuty na 24 godziny (dobę),
jednak nie więcej niż + 10 minut po 7 dniach - dla
czasu.
§ 17.
Błędy graniczne
dopuszczalne dla wskazań i rejestracji tachografów zainstalowanych w
pojazdach będących w eksploatacji wynoszą:
- + 6 km/h – dla prędkości,
- + 4 % (błąd
względny) - dla długości drogi,
- + 2 minuty na 24 godziny (dobę),
jednak nie więcej niż + 10 minut po 7 dniach - dla
czasu.
Warunki właściwego stosowania
§ 18.
-
Tachograf powinien być
stosowany tylko z właściwymi wykresówkami.
-
Wykresówka powinna się
znajdować w tachografie podczas prowadzenia pojazdu przez kierowcę,
wolno ją wyjmować z tachografu dopiero po zakończenia
dnia pracy kierowcy.
-
Nie należy używać wykresówki
w okresie dłuższym niż ten, na który
została przeznaczona.
-
W tachografie nie należy stosować
brudnych lub uszkodzonych wykresówek.
-
Tachograf powinien być
umieszczony w pojeździe, w takim miejscu,
aby kierowca mógł bez trudności odczytać wskazania prędkości,
długości drogi i czasu a miejsce zainstalowania tachografu nie powinno
zagrażać bezpieczeństwu kierowcy.
-
Tachografy powinny być
stosowane w zakresie temperatur od - 20 °C do + 60 °C.
Okresy ważności dowodów kontroli
metrologicznej
§ 19.
-
Okres ważności świadectwa
uwierzytelnienia tachografu wynosi 25 miesięcy, licząc od pierwszego
dnia tego miesiąca, w którym zostało dokonane uwierzytelnienie
tachografu zainstalowanego w pojeździe (tzw. zespołu "tachograf
- pojazd").
-
Termin, do którego można
wprowadzać tachografy zatwierdzonego typu do obrotu lub użytkowania,
podany jest w decyzji o zatwierdzeniu typu.
Postanowienia przejściowe
§ 20.
Tachografy, których typy zostały
zatwierdzone przed dniem wejścia w rycie niniejszych przepisów, mogą być
nadal uwierzytelniane, jeżeli spełniają
wymagania, na jakich zostały dopuszczone do stosowania.
Dział szósty ustawy
określa czas pracy oraz wymiar i rozkład
czasu pracy.
Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w
dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub
w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.
Czas pracy nie może
przekraczać 8 godzin na dobę i
przeciętnie 42 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym,
nie przekraczającym 3 miesięcy, z zastrzeżeniem
przepisów art. 1292,
1294 i art. 132 § 2 i 4.
Czas pracy kierowców określa
jeszcze Art. 129
Wiek kierowcy
-
do 7,5 T - 18 lat
-
powyżej 7,5 T
- 21 lat
Czas kierowania:
-
dzienny: maksymalnie 9 godzin - 2 razy w tygodniu
do 10 godzin
-
tygodniowy: ograniczenie tygodniowego czasu
kierowania nie jest podane wprost. Najpóźniej
po 6 dniach pracy względnie 6 dniach musi być- jeden dzień
wolny od pracy w weekend (sobota lub niedziela)
-
dwutygodniowy: max. 90 godzin
Czas przerw w jeździe:
-
rozkład przerw: maksymalnie
co 4,5 godziny jazdy
-
czas przerw: 45 minut z możliwością
podziału na minimalne 15
minutowe odcinki
Odpoczynek dzienny:
-
1 kierowca: minimum 11 godzin dziennie.
dopuszcza się 3 x w
tygodniu po 9 godz. dziennie lub 12 godzin podzielone na dwa lub trzy
odcinki, z których przynajmniej jeden ma minimum 8 godz. w ciągu
każdych 24 godzin .
Odpoczynek tygodniowy :
-
45 godzin, w tym co najmniej jeden dzień
wolny Możliwość skrócenia do 36 godz. na miejscu postoju
stałego lub na bazie, względnie do
-
24 godzin w trasie (na wyjeździe)
Urządzenie
kontrolne zwane tachografem, w świetle obowiązujących przepisów
konwencji AETR, musi posiadać przyrządy
wskazujące: przebytą odległość (drogomierz), prędkość (tachometr)
i czas (zegar), przy pomocy których kierowca może
w każdej chwili odczytać potrzebne mu informacje w
czasie jazdy.
Urządzenie
kontrolne musi poza tym posiadać: przyrząd
rejestrujący przebytą odległość, przyrząd
rejestrujący prędkość, jeden lub więcej
przyrządów rejestrujących cztery grupy czasowe:
-
czas kierowania,
-
czas pracy aktywnej - wszystkie inne okresy
pracy,
-
czas pracy pasywnej - czas dyspozycyjności
(czas oczekiwania, tj. okres, podczas którego kierowcy nie muszą
pozostawać- na swoich stanowiskach pracy, z wyjątkiem
przyjmowania ewentualnych telefonów dotyczących rozpoczęcia lub
podjęcia prowadzenia bądź wykonania innych prac, czas spędzony
obok kierowcy, gdy pojazd jest w ruchu oraz czas spędzony na leżance,
gdy pojazd jest w ruchu),
-
przerwy w prowadzeniu i okresy dziennego
odpoczynku.
Obsługa
tachografu nie jest skomplikowana. Kierowca musi nastawić
manualnie przełącznik
znajdujący się urządzeniu rejestrującym na odpowiedni w danej chwili
rodzaj czasu pracy.
Tachografy automatyczne np. Kienzle - model 1318, przy
rozpoczęciu jazdy urządzenie
włącza się automatycznie na czas kierowania a obsługa tachografu została
w nim ograniczona jedynie do nastawienia początku pauzy lub odpoczynku ,
czasu pracy aktywnej lub czasu pracy pasywnej.
Tachograf musi również
być wyposażony
w przyrząd znakujący, wykazujący odrębnie na karcie kontrolnej każde
otwarcie skrzynki zawierającej tę kartę lub w przypadku elektronicznych
urządzeń kontrolnych, funkcjonujących na podstawie sygnałów
przekazywanych elektrycznie przez czujnik pomiarowy odległości i prędkości,
każdą przerwę przekraczającą 100 milisekund, w zasilaniu energią urządzenia
kontrolnego (z wyjątkiem oświetlenia), w zasilaniu energią czujnika
pomiarowego odległości i prędkości oraz każdą przerwę w
przewodzeniu sygnału do czujnika pomiarowego odległości i prędkości.
|